หลังจากที่ผมได้บอกรักเธอครั้งที่ 2 ไปแล้ว ผ่านไปไม่นานเราก็ได้เข้ามาเรียนอยู่ที่มหาลัยเดียวกัน ซึ่งการที่ได้เรียนมหาลัยเดียวกันมันก็เป็นเหมือนเดิมอีกตามเคย คือผมเป็นคนเลือกที่จะเรียนมหาลัยเดียวกันกับเธอ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ๆ เธอ ได้เห็นหน้าเธอบ่อยๆ แต่ผมเลือกที่จะเรียนคนละโปรแกรมกับเธอ เพราะเธอบอกว่าเธอไม่ชอบคนห้องเดียวกัน ผมก็เลยเลือกที่จะอยู่คนละห้องกับเธอ เผื่อเธอจะหันมามองผมบ้าง
แต่เรื่องมันก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ผมคิด เพราะเมื่อเราอยู่กันคนละห้องเราก็เห็นกันน้อยลง คุยกันน้อยลง มันจึงทำให้ผมห่างกับเธอมากขึ้น ถ้าจะโทรไปก็กลัวไปลบกวนเธอผมจึงนานๆ ครั้งถึงจะโทรไปหาเธอครั้งนึ่ง ต้องรอให้ความคิดถึงมันสะสมมากๆ ก่อนค่อยโทรไปหาเธอ แต่ที่จริงก็คิดถึงเธอทุกวินาทีนะแหละ นานๆ ครั้งผมถึงจะได้เจอเธอครั้งนึ่ง ผมเห็นเธอครั้งไหนก็อดตื่นเต้นไม่ได้เลยสักครั้งครับ ยั่งนี้ละน่าเขาถึงเรียกว่า "รักมาก ก็คิดถึงมาก"
