บอกรักเธอครั้งที่สอง

          หลังจากที่ผมได้เข้าไปอยู่ใกล้ๆเธอ อยู่ข้างๆเธอ ผมก็เลยตัดสินใจที่จะบอกรักเธออีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้เป็นการบอกรักทางโทรศัพท์น่ะ อิอิ ไม่กล้าบอกต่อหน้าน่ะกลัวพูดไม่ออก ผมก็เลยโทรไปหาเธอ ถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ก่อนแล้วค่อยวนกลับมาถามเธอว่า ...รักเราไหม เค้าก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันนะดีแล้ว ผมเลยถามกลับไปว่า เราไม่ดีตรงไหนหรอทำไมเธอถึงไม่ชอบเรา เธอตอบกลับมาว่า นายนะดีทุกอยาก ดีเกินไปด้วยซ้ำ ผมก็เลยคิดในใจว่า ถ้าเราดีแล้วทำไมไม่รักเราล่ะ รึผู้หญิงชอบคนไม่ดีรึเปล่าว่ะเนี่ย

          แล้วก็พูดกลับเธอต่ออีกว่า ไม่เป็นไรแต่เรายังรักเธอเสมอนะ และจะรักเธอตลอดไปด้วย แล้วผมก็วางสายไป ความรู้สึกของผมในตอนนั้นมั้นชั่งหดหู่จิงๆเลยครับ

>>> ความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆเธอ

ความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ เธอ

          เวลาผมอยู่ใกล้ๆเธอ มันทำให้ผมมีความสุขมาก เวลาเธอยิ้มเธอหัวเราะ มันชั่งทำให้โลกทั้งโลกดูสดใสขึ้นมาทันตาเลยครับ สำหรับในความรู้สึกของผมนะ ยิ่งผมได้อยู่ใกล้เธอมากเท่าไร หัวใจของผมมันก็ยิ่งบอกเลยว่า ผู้หญิงคนนี้ นี่แหละคือคนที่ใช่ คือส่วนหนึ่งในชีวิตผม ที่ผมตามหามานานแสนนาน เวลาเธอไปไหนมาไหนผมก็อยากจะไปกับเธอทุกที่ บางครั้งเธอไปเที่ยว หรือไปทำรายงาน ผมก็จะไปเป็นเพื่อนเธอ เพราะเป็นห่วงเธอกลัวเธอจะเป็นอันตราย เวลาเธอจะกลับบ้านผมก็จะคอยไปส่งเธอที่บ้านเสมอ ผมไปบ่อยๆ หลายๆครั้ง จนทำให้แม่ของเธอไว้ใจผม นั้นเป็นสิ่งที่ผมดีใจมาก ถึงจะเป็นการไว้ใจแบบเพื่อนคนนึงของเธอก็ตาม

>>> ผิดหวังครั้งแรก 

ผิดหวังครั้งแรก

          เมื่อผมให้เพื่อนเอากระดาษแผ่นนั้นไปให้เธอแล้ว ผมก็รีบกับบ้านเลย พอเช้าวันต่อมาผมก็มาที่โรงเรียน ผมก็มาถามเธอว่า "ได้รึยังกระดาษที่เพื่อนเราเอาไปให้นะ" เธอก็ตอบกลับมาว่า "ได้แล้ว" ผมถามกลับอีกทีว่า "แล้วได้อ่านยัง สิ่งที่เราเขียนไปในกระดาษนะ" เธอก็บอกว่า "อ่านแล้ว" แล้วคิดยังไงล่ะ เธอก็ตอบมาว่า "เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว จะได้คบกันได้นานๆ และอีกอย่างเราก็ไม่ชอบคนห้องเดียวกันด้วย" แล้วเธอก็เดินออกไปข้างนอก ส่วนผมก็คิดหนักเลยละครับทีนี้ เราจะทำยังไงดีเนีย เราจะไปสู้หน้าเขาได้รึเปล่านิ ตอนนั้นความรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในโลก ในที่ๆ ไม่มีแสง ไม่มีเสีง ไม่มีลมพัดผ่าน มันอึดอัดสุดๆ เลยครับ

          แต่เพื่อนเธอคนหนึ่งก็เข้ามาหาผมแล้วก็มาบอกกับผมว่า ไม่เป็นไรหรอก ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก คำๆนี้ มันทำให้ผมเกิดแรงสู้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ต้องเปลี่ยนจากเดิม คือ ผมต้องเข้าหาเธอแบบเพื่อนคือทำเหมือนไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้ว (แต่ในใจนะ ยังรักเธออยู่) ผมก็พยายามเข้าไปอยู่ใกล้ๆเธอ เวลาทำงานกลุ่มก็ไปขออยู่กลุ่มเดียวกันกับเธอ ที่นั้งก็เลื่อนไปนั่งใกล้ๆเธอ เพื่อที่จะได้แอบมองเธอได้ตลอดเวลา ในช่วงเวลานั้นมันทำให้ผมมีความสุขมาก ที่ผมได้ใกล้ชิดกับเธอ เห็นเธอหัวเราะ เห็นเธอยิ้ม มันชั่งมีความจิงๆ เลยครับ

>>> บอกครั้งครั้งแรก

บอกรักครั้งแรก

          ต่อจากหัวข้อที่แล้วนะครับ เมื่อผมได้ปริ้นรูปนักร้องที่เธอชอบมาให้เธอแล้ว เธอก็ยิ้มใหญ่เลย เห็นแล้วมีความสุขสุดๆ ผมจึงคิดขึ้นมาอีกว่า เราน่าจะปริ้นรูปมาให้เธออีกน่ะแล้วก็บอกรักเธอเลย แต่ใจจริงก็ไม่กล้าที่จะบอกรักเธอหรอกครับ เมื่อผมกลับถึงบ้านผมก็รีบไปปริ้นรูปมาอีกชุด แล้วก็ไปนั่งคิด นอนคิด ยืนคิด คำพูดที่จะบอกครั้งเธอ คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่าเขียนใส่กระดาษไปให้เธออ่านดีกว่า ผมก็มานั่งเขียนความรู้สึกในใจ ที่ผมมีให้เธอเขียนใส่ลงไปในกระดาษ
     
          ผมเขียนไปว่า "...เราชอบเธอน่ะ เราชอบ...ตั้งแต่แรกเห็น เราอยากเป็นอยากเป็นแฟนกับ... มาคบกับเราได้ไหม เราไม่เคยรู้สึกยั่งนี้กลับใครมาก่อนเลย รัก...น่ะ" แล้วผมก็เขียนเนื้อเพลง "อยากถูกเรียกว่าแฟน" ลงไปด้วยครับ เมื่อเขียนเสร็จก็ไปเข้านอน นอนไม่หลับล่ะครับคืนนี้ ตื่นเต้นทั้งคืนเลยครับ คิดไปได้ทุกเรื่อง เช่น ถ้าเธอตอบรักผม ผมจะมีแค่เธอคนเดียว จะทำให้เธอมีความสุข เท่าที่ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่งจะทำได้ และคิดอีกว่า แล้วถ้าเขาตอบปฏิเสธมาล่ะ เราจะไม่เสียเพื่อนหรอว่าเนี่ย คิดใหญ่เลย พอตื่นเช้าขึ้นมาก็รีบแต่งตัวไปโรงเรียนเพื่อที่จะเอาไปให้เธอแต่เช้า เมื่อไปถึงก็เห็นเธอนั่งอยู่ในห้อง ผมก็คิดจะเดินเขาไปหาเธอ แล้วเอากระดาษและรูปให้เธอ แต่ขามันดันก้าวไม่ออก หัวใจมันก็แต้นแรงมาก รู้สึกได้เลยว่าใจสั่น มือไม้สั่น ความรู้สึกยั่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเรามาก่อนนิ เราเป็นอะไรไปเนี่ย สุดท้ายผมก็ไม่กล้าที่จะเอาไปให้เธอ พอตอนเย็นก่อนที่เธอจะกลับบ้าน ผมจึงให้เพื่อนของผมคนหนึ่งนำกระดาษแผ่นนั้นไปให้เธอ เมื่อเพื่อนผมเอากระดาษไปให้เสร็จ ผมก็เดินกับบ้านเลย ไม่ดูเลยว่าเธอจะพูดอะไร

>>> รักแรกพบ