ความรักที่ผมมีต่อเธอ มันก็ยังไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย มันกับเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ ซึ่งเวลามันก็ผ่านไปเร็วเหลือเกินแป๊บเดียว 5 ปีแล้ว ที่ผมยังรักเธอคนนี้ข้างเดียวอยู่ และก็ยังไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังนี้ไปอีกนานแค่ไหน เพราะผมก็รู้อยู่ว่าการที่เรารักคนที่เขาไม่ได้รักเรา นะมันเจ็บและเจ็บมากด้วยแต่ก็จะให้ทำยังไงได้ละก็ใจเรามันรักเค้าไปแล้วนิ แต่ผมก็ยังถือว่าโชคดีนะที่เธอยังไม่มีแฟน ไม่ใช่สิเธอมีแล้วแต่เธอก็เลิกคับเค้าคนนั้นไปแล้ว ซึ้งมันเป็นสิ่งที่ผมดีใจมากที่เห็นพวกเค้านั้นเลิกกัน เพราะมันยังทำให้ผมมีความหวังอยู่ (ถึงคนอื่นจะมองว่าผมเห็นแก่ตัวก็ชั่งเถอะ)
และแล้ววันนึ่งชะตาฟ้าลิขิตมันก็ทำให้โทรศัพท์ของผมมันดังขึ้น ซึ่งคนที่โทรมานั้นคือเธอคนนั้น เธอชวนผมไปเลี้ยงฉลองงานวันเกิดเพื่อนของเธอซึ่งมันตรงกับวันที่ 11 เดือนธันวาคม 2555 เป็นวันที่ผมมีความสุขมากอีกวันนึ่งเพราะเป็นวันที่ผมได้ใกล้ชิดกับเธออีกครั้ง หลังจากที่ผมไม่ได้เจอเธอมานาน เธอชวนผมไปนั่งข้างๆ เธอด้วยละมีความสุขสุดๆ เลยครับ อะไรมันจะมีความสุขขนาดนี้เนี่ย...
