สำหรับวันนี้นะครับ ผมได้พาหลายชายของผมไปตัดผม ระหว่างที่รอหลานตัดผมอยู่ ผมไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี จึงคิดว่าจะโทรไปหาเธอดีไหนน้า ใจหนึ่งก็กลัวจะไปรบกวนเธอ กลัวเธอไม่อยากคุยด้วย ผมก็เลยว่า เอ้าเป็นไงเป็นกันว่ะ ผมจึงตัดสินใจโทรไปหาเธอ ผมก็ถามเธอต่างๆ มากมายหลายเรื่อง แต่เรื่องที่ผมดีใจสุดๆ
คือเรื่องที่ผมถามเธอว่า เสื้อที่เราซื้อให้นะได้ใส่มันไหม เธอก็ตอบว่าใส่อยู่ใส่บ่อยด้วย ซึ่งเมื่อผมได้ยินคำนี้ มันทำให้ผมดีใจแบบสุดๆ ที่เธอใส่เสื้อที่ผมซื้อให้เธอ ซึ่งเสื้อตัวนี้เป็นเสื้อที่ผมซื้อมาจาก "เกาะช้าง" เพื่อที่จะนำมาฝากเธอ แล้วเธอก็ใส่มัน โอ้ย!!! ดีใจสุดๆ เลยครับ
แอบรักเพื่อน
แอบรักเพื่อน แอบรัก แอบชอบเพื่อน แอบชอบ รักเพื่อน คิดมากกว่าเพื่อน มากกว่าเพื่อน ไม่อยากเป็นแค่เพื่อน ใจมันรักเพื่อน รักเพื่อนคนนี้ มากกว่าเพื่อน คิดมากว่าเพื่อน หลงรักเพื่อน จะมีแค่เพื่อนคนนี้ เพื่อนคนนี้จะอยู่ในใจตลอดไป แอบรักเพื่อน
พอขึ้นปี 2
ความรักที่ผมมีต่อเธอ มันก็ยังไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย มันกับเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ ซึ่งเวลามันก็ผ่านไปเร็วเหลือเกินแป๊บเดียว 5 ปีแล้ว ที่ผมยังรักเธอคนนี้ข้างเดียวอยู่ และก็ยังไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังนี้ไปอีกนานแค่ไหน เพราะผมก็รู้อยู่ว่าการที่เรารักคนที่เขาไม่ได้รักเรา นะมันเจ็บและเจ็บมากด้วยแต่ก็จะให้ทำยังไงได้ละก็ใจเรามันรักเค้าไปแล้วนิ แต่ผมก็ยังถือว่าโชคดีนะที่เธอยังไม่มีแฟน ไม่ใช่สิเธอมีแล้วแต่เธอก็เลิกคับเค้าคนนั้นไปแล้ว ซึ้งมันเป็นสิ่งที่ผมดีใจมากที่เห็นพวกเค้านั้นเลิกกัน เพราะมันยังทำให้ผมมีความหวังอยู่ (ถึงคนอื่นจะมองว่าผมเห็นแก่ตัวก็ชั่งเถอะ)
และแล้ววันนึ่งชะตาฟ้าลิขิตมันก็ทำให้โทรศัพท์ของผมมันดังขึ้น ซึ่งคนที่โทรมานั้นคือเธอคนนั้น เธอชวนผมไปเลี้ยงฉลองงานวันเกิดเพื่อนของเธอซึ่งมันตรงกับวันที่ 11 เดือนธันวาคม 2555 เป็นวันที่ผมมีความสุขมากอีกวันนึ่งเพราะเป็นวันที่ผมได้ใกล้ชิดกับเธออีกครั้ง หลังจากที่ผมไม่ได้เจอเธอมานาน เธอชวนผมไปนั่งข้างๆ เธอด้วยละมีความสุขสุดๆ เลยครับ อะไรมันจะมีความสุขขนาดนี้เนี่ย...
และแล้ววันนึ่งชะตาฟ้าลิขิตมันก็ทำให้โทรศัพท์ของผมมันดังขึ้น ซึ่งคนที่โทรมานั้นคือเธอคนนั้น เธอชวนผมไปเลี้ยงฉลองงานวันเกิดเพื่อนของเธอซึ่งมันตรงกับวันที่ 11 เดือนธันวาคม 2555 เป็นวันที่ผมมีความสุขมากอีกวันนึ่งเพราะเป็นวันที่ผมได้ใกล้ชิดกับเธออีกครั้ง หลังจากที่ผมไม่ได้เจอเธอมานาน เธอชวนผมไปนั่งข้างๆ เธอด้วยละมีความสุขสุดๆ เลยครับ อะไรมันจะมีความสุขขนาดนี้เนี่ย...
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)