ต่อจากหัวข้อที่แล้วนะครับ เมื่อผมได้ปริ้นรูปนักร้องที่เธอชอบมาให้เธอแล้ว เธอก็ยิ้มใหญ่เลย เห็นแล้วมีความสุขสุดๆ ผมจึงคิดขึ้นมาอีกว่า เราน่าจะปริ้นรูปมาให้เธออีกน่ะแล้วก็บอกรักเธอเลย แต่ใจจริงก็ไม่กล้าที่จะบอกรักเธอหรอกครับ เมื่อผมกลับถึงบ้านผมก็รีบไปปริ้นรูปมาอีกชุด แล้วก็ไปนั่งคิด นอนคิด ยืนคิด คำพูดที่จะบอกครั้งเธอ คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่าเขียนใส่กระดาษไปให้เธออ่านดีกว่า ผมก็มานั่งเขียนความรู้สึกในใจ ที่ผมมีให้เธอเขียนใส่ลงไปในกระดาษ
ผมเขียนไปว่า "...เราชอบเธอน่ะ เราชอบ...ตั้งแต่แรกเห็น เราอยากเป็นอยากเป็นแฟนกับ... มาคบกับเราได้ไหม เราไม่เคยรู้สึกยั่งนี้กลับใครมาก่อนเลย รัก...น่ะ" แล้วผมก็เขียนเนื้อเพลง "อยากถูกเรียกว่าแฟน" ลงไปด้วยครับ เมื่อเขียนเสร็จก็ไปเข้านอน นอนไม่หลับล่ะครับคืนนี้ ตื่นเต้นทั้งคืนเลยครับ คิดไปได้ทุกเรื่อง เช่น ถ้าเธอตอบรักผม ผมจะมีแค่เธอคนเดียว จะทำให้เธอมีความสุข เท่าที่ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่งจะทำได้ และคิดอีกว่า แล้วถ้าเขาตอบปฏิเสธมาล่ะ เราจะไม่เสียเพื่อนหรอว่าเนี่ย คิดใหญ่เลย พอตื่นเช้าขึ้นมาก็รีบแต่งตัวไปโรงเรียนเพื่อที่จะเอาไปให้เธอแต่เช้า เมื่อไปถึงก็เห็นเธอนั่งอยู่ในห้อง ผมก็คิดจะเดินเขาไปหาเธอ แล้วเอากระดาษและรูปให้เธอ แต่ขามันดันก้าวไม่ออก หัวใจมันก็แต้นแรงมาก รู้สึกได้เลยว่าใจสั่น มือไม้สั่น ความรู้สึกยั่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเรามาก่อนนิ เราเป็นอะไรไปเนี่ย สุดท้ายผมก็ไม่กล้าที่จะเอาไปให้เธอ พอตอนเย็นก่อนที่เธอจะกลับบ้าน ผมจึงให้เพื่อนของผมคนหนึ่งนำกระดาษแผ่นนั้นไปให้เธอ เมื่อเพื่อนผมเอากระดาษไปให้เสร็จ ผมก็เดินกับบ้านเลย ไม่ดูเลยว่าเธอจะพูดอะไร
>>> รักแรกพบ
