เรื่องมันมีอยู่ว่า ในวันที่ 15 พฤษภาคม 2551 เป็นวันเปิดเรียนวันแรกผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอคนนี้ก็ไม่ได้สวยดูดีเท่าไหร่หรอก ก็ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปนี่แหละ แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่เหมือนใครนั่นก็คือ กิริยา ท่าทางของเธอ จะแต่ต่างออกไปจากเพื่อนในกลุ่มของเธอ เธอจะเป็นคนที่สวยมาจากข้างใน ไม่ได้สวยแค่ภายนอก จึงทำให้ผมตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น ผมจึงตัดสินใจเลือกที่จะเรียนสาขาเรียนเดียวกันกับเธอ นั่นก็คือสายภาษา ซึ่งเป็นสาขาที่ผมไม่ชอบมากที่สุด เพราะผมไม่ได้ภาษาเลยยยย ขนาดภาษาไทยก็จะแย่อยู่แล้ว แต่ผมก็ตัดสินสินใจเลือกเรียนสาขานี้ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอ ได้เห็นหน้าเธอทุกวัน ได้พูด ได้คุยกับเพื่อ ได้อยู่ใกล้ๆเธอ
เมื่อผมได้รู้จักเธอมากขึ้น ผมก็ยิ่งรักเธอมากเพิ่มขึ้นเข้าไปอีก เพราะความหน้ารัก และเป็นกันเองของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกดีเมื่ออยู่ใกล้ๆเธอ มันจึงเริ่มถอยห่างออกจากคำว่าเพื่อนออกไปเลื่อยๆ ยิ่งนานวันเข้า ผมก็ยิ่งคิดกับเธอเหมือนกันคนพิเศษของผม ที่ไม่สามารถหาที่ไหนได้อีกแล้ว
และวันหนึ่งเธอเกิดชอบนักร้องคนหนึ่ง เธอจึงพูดขึ้นว่า "เราชอบนักร้องคนนี้มากเลย" เมื่อผมได้ยินที่เธอพูดผมก็เลยคิดไอเดียขึ้นว่า "เออ เราน่าจะหารูปนักร้องคนนี้มาให้เธอสักรูปสองรูปนะ เพื่อเราจะได้คะแนนความรักจากเธอบ้าง" หลังจากนั้นเมื่อผมกลับบ้าน ผมก็เข้าอินเทอร์เน็ตหารูปนักร้องคนนั้น แล้วทำการปริ้น และทำการอัดพลาสติดใส เพื่อที่จะนำไปให้เธอในวันต่อมา เมื่อเธอเห็นรูปที่ผมทำให้ เธอก็ยิ้มใหญ่เลย เหมือนเธอจะมีความสุขที่ได้เห็นรูปนั้น ลอยยิ้มของเธอมันทำให้ผมมีความสุขมากเลยครับ
